ساعت در ایران تاریخچه ای بالا دارد و شاید برای شما هم باورنکردنی نباد که این تاریخ به دوراپ پارینه سنگی نیز می رسد . خستین اندیشه در مورد زمان و ساعت به دوره پارینه سنگی برمیگردد. حضور خورشید در آسمان و تکرار روز و شب اندیشه ساخت نخستین ابزار برای سنجش زمان را در انسان ایجاد کرد و به این ترتیب ساعتهای آفتابی به عنوان اولین ساعتهای ساخته شده و با درک بهتر انسان از کارایی کره آسمانی پیشرفت بیشتری کرد. مصریان قدیم بر اساس طلوع دوازده ستاره، شب را به دوازده مرحله ی زمانی تقسیم کردند. آنها روز را نیز به دوازده قسمت تقسیم کردند. شبانه روز بیست و چهار ساعت ما بر پایه ی تقسیمات شب روز مصریان است. مصریان همچنین با قطعات چوبی همراه با عقربه، ساعتهای آفتابی میساختند.
تاریخچه ساعت در ایران
تاریخچه ای که در مورد ساعت در این مطلب می خوانید کاملا معتبر است . تعیین عدد پایه 60 برای ساعت، از یادگارهای بابلی ها در حدود شش قرن قبل از میلاد بشمار می رود. علت انتخاب عدد 60 توسط بابلی ها به عنوان عدد پایه قابل تقسیم بودن عدد 60 به اعداد 1 ، 2 ، 3 ، 5 ، 6 ، 10 ، 15 ، 20 و 30 است، لذا این عدد را پایه در نظر گرفته و مبنای تقسیم بندی ساعت قرار دادند. از دیگر انواع ساعت های اولیه میتوان به ساعت آبی، شمعی، آتشی و شنی اشاره کرد. با پیشرفت علم و دانش بشری، به تدریج ساعتهای دقیق تر مکانیکی، وزنه ای، فنردار، باطری دار و کامپیوتری جای ساعتهای آبی، آفتابی و ماسه ای را گرفتند. مخصوصا از زمان استفاده انسان از فنر جهت راه اندازی چرخ دندانه دار، که به ساعت شمار و دقیقه حتی ثانیه شمار متصل بود. تکنولوژی امروزی، انسان را قادر ساخته ساعتهای بسیار ظریف و دقیق مکانیکی و تمام الکترونیکی، کامپیوتری و حتی اتمی بسازد.